دانلود آهنگ امیر تتلو عجب حالم گرفته است

اونکه انگار سیر سیریم ما همیشه سر پایین ولی پیر پیریم

تو جوونی پسی خوری وسط بگیر بگیریم آره ما پس مونده های همون عشق و حالای دیر به دیریم

آره ما زامبی بودیم زیر گریم یادمون دادن همش همدیگه رو زیر بگیریم

آ سوخته هامون یخ زده یخ زده هام سوختنو یاد گرفتیم زخمای خودمونو دوختنو

آدما همه هول رو مخ و تو نرو انقده سنگین حتی یادت میره خونه رو

برزخ ما رو ریپیته روبروم امید گرفت کاری نداره پر شدی عین خودم بترک

عین خودم بگیر همه زندگیو به .ت بزن کوچه علی چپ بشین به فیلم به ..مت

عین خودم لش و لی عین خودت بی حس منم عین خودت قفلی حتی عین خودت نشستم

چشم قره هام به دیوار به دنیا یه نیش خند میزنم و میگم میشه این فرمونو بدیش من

ما بد نبودیم بلد بودیم دنیا مارو نمیخورد ما تنگ بودیم اگه دریا بودیم که ماهیمون نمیمرد

ما ساده بودیم نبودیم که روحمون نمیربرد ببره بچرخونه بعد بیای بگی مرد

همش اشکا میخواد بیاد پایین دور و برو میپائم همش بینی گرفته انگار روزی دو بار میچام

چت و هی همه چیمو همه جا جا میزارم از همه آدما حتی درو دافا بیزارم

بغض میخواد بشکنه هی خفت منو میچسبه تا میخوام عادی باشم زرتی یهو شکسته

قلبم هی تند میزنه بد بینمو بی جنبه نمیفهمم فازشو وقتی یکی میخنده

ننم خواب دیده بود تو رودخونه همه دارن ماهی میگیرن و منم چایی میریزمو

گرفتم به ترو نون شبو ولی من نمیخواستم که ماهیا جون بدنو رفقا داشتن همه دست برد میزدن

روی منو ببینم صبر کن هنوز مونده نرو شما از آکواریوم خودت ماهی میگیری

نخیر عجب دریای سحر آمیزیه غمای عالم عجب بغض گرونی من خودم سرمایه دارم

عجب زور کمی دنیا همش آمپول هیکل عجب آویزون و سرگردون پاندول غیرت

غجب ترافیکی شده عین کارخونه همت همه ماشینی بازاری شده کار خوبه نعمت

عجب چیزایی میریزه تو هر روز توی چایی عجب شده دختر کوچولوی دایی

عجب معصومیت شد ها همه مادر شدن مسلمونا رو درست دیدم کافر شدم

عجب اونایی که دویدن و آخر شدن هرچی دویدن شکسته و لاغر شدن

عجب دنیای بدتر شده از مادرشوهر عجب ترسو غمو استرسی داره دیگه خواهر شدن

عجب کشایی برادر شدن عجب همش حمالی بیخودی نمونده به پام کسی

جمع میکنی ولی باید تهش بدی بری واینسی لش شدی ولی معذبی

بس میکنم دود شده دلواپسی هی نسخی هات اسیر هر خریو میبینی

برمیداری باش اسید چهار تا عین خودت واسه شهر و آدماش بسی

تفریحای کاغذی شلوغی بیخودی رو هرچی توهم دروغی میخ شدی

عجب صبری طبیعت ساخته واسه ما عجب کوهی بجا مونده ازم

عجب وحشیه حال من برو و سر به این خونه نزن تو رو عزیز جونت قسم

عجب حالم گرفته است و عجب خون ریزی بد کرده دنیای من از تو و

همش طرح های موازی میوفته دائم از لای قفس رومو زدم با همه پرستومو

نمیرسن به هم خطای ما تو خط قرمز شدی رو آبی نقاشیم

چطوری میخواستی تو شعر من قافیه هم باشی چطوری زهرت رو پاکی من پاشید

راها هر دفعه سخت تر میشن ماها هنو عقب صد هیچیم آها

از رو همدیگه راحت از رو قرض رد میشیم همه سمت مرگ تدریجی

همه بد یه دنده گیجیم عجب پیچک تنهایی دور قلب من پیچید

آ شهر موازی نداشت قصاب بود یه عده میریختن جمع میکردن یه عده زنگ میزدن نصاب

زود تو شهرمون همیشه دوتا چشم رو غذام بود

شهر ما نه پنجره نه سقف داشت نه هرچی کاشتیو میشه برداشت

نه مونده برام پول خدایی ها عجب آ شهر ما تلفناش مونده ولی حرفتو نمیفهمن

دیدن من میای جای دست گل بگیر بهمن به هرکی تو اصلا دردتو که بی رحمن

آدما اینجا از پشت دست گرگ و میبندن دندوناشو وا میزارن بس که خل وبی کله ان

آب میدن هی دست گلو میخندن یه سری فقیر و یه سریم که خب دست پر و بی جنبه ان

عقبو ول میکنن و سمت جلو میجنگن دیر اومدی زود نخواه برو بعد یه عمری عزیز گیر اوردیم تنها تو رو

میدونی شهر ما نیتشم خیر بوده داشته میساخته اما زورو توفیقای اجباری

بهشتای زورکی کمرت خم میشه زیر غرور و زورکی حرفای خاله زندکی همسایه های پولکی

اینجا هرکی سوراخ میکرد زیر کشتیشو بدجوری سوختیم ولی خب ته دیگمون مشتی شد